Izgradnja kanala Begej

Do 18. veka, Banat je bio pretežno močvarna oblast. S jedne strane, to je imalo stratešku vrednost, ali je istovremeno značilo i nezdrave uslove za ljude u regionu, ometajući društveno-ekonomski razvoj.

Nakon pobede habzburških carskih trupa nad Turcima 1716. godine, neke od prvih preduzetih mera bile su regulisanje voda Temišvara i okoline. Izgradnja kanala Bega počela je 1728. godine, pod nadžorom vojnog guvernera Banata, grofa Florimunda de Mersija. Radovi su se odvijali što je bilo moguće pravim linijama, nizvodno od Fageta, presecajući mnoge meandre, kako bi se obezbedila plovidba do Temišvara i Bečkereka (današnji Zrenjanin). Ulagani su veliki napori da se prokopa kanal, grade nasipi, ojačaju obale i u održavanje plovidbenosti.

U radovima je učestvovalo hiljade ljudi. Osiguravanje rada i hrane nije bilo lako. Radilo se ručno, motikama, pijucima i kolima. Radovi na regulisanju vršeni su i nizvodno od Temišvara, tako da je u novembru 1732. godine prvi put jedan čamac iz Temišvara saobraćao Begom, Tisom i Dunavom sve do Pančeva.
Godine 1744. je izdata naredba kojom je svaka opština pa tako i Begej Sveti Đurađ, koja se graničila sa kanalom, bila dužna da održava obale u dobrom stanju i da pomaže u radovima na regulisanju, a čuveni inženjer Maksimilijan Fremaut (poreklom iz Holandije), je 1758. godine projektovao hidrotehnički čvor koji je omogućavao prenos vode između Begeja i Tamiša.

Ukupna plovna dužina kanala Begej iznosila je 116 kilometara, što predstavlja 44km na današnjoj teritoriji koja pripada Rumuniji i 72km koji pripadaju današnjoj Srbiji.

Fotografije su iz 1912. godine, uslikane u okolini Temišvara.