Elektrifikacija Begej Svetog Đurđa
Opština Begej Sveti Đurađ je 1930. godine raspisala konkurs za elektrifikaciju mesta, na koji se prijavilo više firmi. Najpoznatije je bilo preduzeće „Volta“ iz Petrovgrada, ali pošto je ono tražilo od opštine da trajanje koncesije za električnu energiju bude 35 godina, opština je ugovor sklopila sa firmom Josifa Šnajdera, čiji su uslovi bili povoljniji. Prema ugovoru sklopljenim sa Šnajderom, mreža i električna centrala su posle 25 godina trebale da pređu u svojinu opštine.
Elektrifikacija mesta je počela 1934. godine kada je izgrađena električna centrala. Iste godine zasijala je i prva električna sijalica u Begej Svetom Đurađu. Za centralu je bila adaptirana zgrada na uglu druma Petrovgrad-Banatski Dvor i poslednje bezimene ulice pored i paralelno sa Begejom. U zgradi je bio postavljen dizel motor Leobesdorfske Tvornice d.d. od 25/32ks, 260 turaže, ležeći ležajevi sa cilindrom, električni generator, dve razvodne table visoke 2.20m, a široke po 1m, sa svim potrebnim aparatima, jedan generator Gans od 415/240V, jedna boca za konprimovan vazduh, jedan rezervoar za naftu i jedna pumpa za hlađenje motora. Iz centrale je polazio glavni električni vod od 380/220V, koji je išao na prvi glavni stub same centrale, a zatim je skretao pod oštrim uglom prema drumu Petrovgrad-Banatski Dvor i potom dalje, duž puta, preko gvozdenih stubova do svih raskršća i do gvozdenog stuba u ulici u kojoj se nalazila opština. Iz ovog glavnog napajajućeg voda, odvajali su se vodovi levo i desno, ka ulicama paralelnim sa Begejom.
Cena električne energije bila je 7 dinara po 1kv/h, a Josif Šnajder je bio dužan da montira 20 komada uličnih lampi sa sijalicama, s tim da za 10 lampi od 40V daje besplatnu struju. Za ostale ulične lampe cena električne energije je bila 5 dinara po 1kv/h. U Begej Svetom Đurađu je bilo montirano ukupno 57 uličnih lampi. Takođe, tada su bile montirane i sijalice od 40V u opštinske kancelarije, školu i bikarnicu.
